Als kritiek een beetje (veel) pijn doet

Mijn handen zijn bezig met de preischotel, maar mijn hoofd is nog achter de computer. Een uur geleden opende ik een mail van mijn promotor. “Let even op je schrijfstijl, ik merk veel slordigheden. Er is zeker nog verbetering mogelijk op dit vlak.” Oef… Zijn reactie op de laatste versie van mijn artikel voelt als een stomp in mijn maag.

Schaamte bekruipt me en maakt dat ik weg wil duiken onder een deken om de komende dagen niet tevoorschijn te hoeven komen. Gênant…ik ben al zo ver en dan krijg ik feedback alsof ik een eerstejaars student ben. Vervolgens voel ik boosheid opborrelen. Had ik eindelijk de (voor mij grote) stap genomen om de lat wat lager te leggen en dan krijg ik dit!

Mijn aandacht wordt getrokken naar de podcast die ik had opgezet tijdens het koken. Marc-Marie Huijbregts en Aaf Brandt Corstius blijken het stomtoevallig over kritiek te hebben. Marc-Marie vertelt dat hij heeft ervaren dat je bij kritiek geen muur op moet trekken, want dan sluit je je ook af voor de mooie emoties van het leven. Maar ik wil me juist wel even afsluiten voor de schaamte en het ongemak dat ik voel. Ineens moet ik terugdenken aan een uitspraak die ik vorig jaar las: “sta bij kritiek eens stil bij de gever van de kritiek”. Is het iemand tegen wie je op kijkt, een voorbeeld, of is het iemand met wiens leven je voor geen goud zou willen ruilen? In het eerste geval neem ik de kritiek heel serieus, in het tweede geval kan ik er voor kiezen om het naast me neer te leggen.

Jij krijgt vást ook regelmatig kritiek die je raakt. Stel jezelf dan eens diezelfde vraag: is degene die de kritiek geeft, wel degene van wie jij advies wilt aannemen over dit aspect of onderwerp? Staat hij of zij in het leven en in zijn of haar carrière zoals jij dat zou willen? Of juist helemaal niet? Zie de feedback dan als hun visie op goede zorg, en realiseer je dat jij daarin je eigen lat mag bepalen. Je zult je de komende jaren nog regelmatig moeten schikken naar hoe je opleiders het werk uitgevoerd willen zien, maar kritiek betekent niet dat jij een slechte arts bent. Degene die dat bepaalt is er uiteindelijk maar één…en dat ben jij.

Ik heb er voor gekozen mijn artikel niet helemaal te herschrijven, maar heb mijn hart gelucht bij mijn copromotor. En zij stelde voor een vertaalster in te huren, en die bracht het artikel in no time naar een niveau dat ik nooit had kunnen halen. Eind goed, al goed. 😉