Laat een deel van dat abces maar zitten dokter!

Wijdbeens en met een veel te grote joggingbroek loopt hij je spreekkamer in. Knappe vent wel, slim, ergens in de twintig. Steunend op zijn arm klimt hij een beetje onhandig op de onderzoeksbank. “Ik had echt gehoopt dat de pus er vanzelf zou uitkomen als ik die natte, warme, washand er lang genoeg op zou leggen, maar helaas…”. Hij slaakt een diepe zucht: “Wat nu?”.

Je vraagt hem zijn broek naar beneden te doen en het is meteen duidelijk: een abces, in zijn lies. Hij heeft gelukkig geen koorts en is niet ziek, dus geen spoed. Maar het abces fluctueert wel. En ook al vergaat hij niet van de pijn, het voelt ook niet prettig; die bobbel in zijn lies. Je legt hem uit dat je het abces zult moeten draineren door het open te leggen met een incisie. Geschrokken kijkt hij je aan, “Hoeveel pijn doet dat?”. Je legt hem uit dat je tijdens de procedure en daarna zult zorgen voor zo goed mogelijke pijnstilling, maar dat het niet geheel pijnvrij zal zijn. Het duurt even voor hij reageert, maar dan komt het: “Doe dan maar een klein beetje, en laat de rest van dat abces maar zitten dokter. Anders doet het te veel pijn.” Triomfantelijk kijkt hij je aan, tevreden met deze gulden middenweg.

Zou je dit accepteren? Het abces een beetje incideren en (tegen beter weten in) hopen dat daar voldoende pus uitkomt, omdat het te veel pijn doet om een grotere incisie te zetten? Ik gok dat je niet langer dan één seconde over deze vraag hoeft na te denken.

Dan richt ik de vraag nu even aan jou. Wat maakt dat jij wel rond wilt blijven lopen met een half gedraineerd abces? Je hebt misschien nog geen burn-out of een zware depressie, maar je bent wel héél vaak moe. Ook staat je hoofd nooit stil, er spoken altijd wel situaties met patiënten (of opleiders) door je hoofd waarvan je je afvraagt of je het goed hebt gedaan. Je snauwt je vriend veel vaker af dan je lief is. Je voelt je vaak onzeker. En het is al heel lang geleden dat jij passie voor je vak voelde en met een blij en voldaan gevoel je dag afsloot.

Waarom laat jij dit bij jezelf wel gebeuren? Waarom leg je wel die warme washand in je lies (vroeg naar bed, een weekendje weg, twee keer per week sporten), maar draineer je het abces niet echt?

Ik kan je niet garanderen dat mijn coaching pijnloos is. Maar wel dat ik heel gericht kan snijden. En dat je je enorm opgelucht zult voelen als we eenmaal bezig zijn. Dat de pijn niet alleen verdwijnt, maar dat er iets heel waardevols voor in de plaats komt. Namelijk dat jij het plezier in je werk én je leven weer terug krijgt.

Zullen we samen eens kijken hoe dit er voor jou uit kan zien? Plan dan een gratis online resultaatsessie van 30 minuten in.