Doe je ook zo onaardig tegen je vriendin?

Ik bukte en pakte haar lieve, gefrustreerde hoofdje van mijn dochter tussen mijn handen. “Je hoeft niet altijd te winnen. Het is juist goed om fouten te maken, want daarvan leer je en word je beter.” Zojuist was mijn Iphone bijna in de wc verdwenen.

Zojuist was mijn Iphone bijna in de wc verdwenen. Terwijl ik me even snel probeerde op te maken in de badkamer vermaakte mijn dochter van vier zich met leerspelletjes op mijn telefoon. Ze kwam steeds een level hoger en daardoor werd het ook steeds moeilijker. Tot ze op een niveau kwam wat nog helemaal nieuw voor haar was en waarbij ze dus ook fouten maakte en het niet meer lukte. “Nu kan ik niet meer winnen!” riep ze gefrustreerd en verdrietig. Ik zag haar hand – met mijn Iphone er in – in volle vaart richting de wc-pot gaan en kon haar nog net tegen houden.

Terwijl ik mezelf mijn dochter geruststellend hoorde toespreken dacht ik aan de presentatie die ik de dag daarvoor had gegeven aan een groep anios en coassistenten. Er was niks mis gegaan, ik had een aantal geïnteresseerde vragen aan het eind gekregen en zelfs een mailtje van een van de deelnemers over wat ze er van had meegenomen. Maar ik kreeg niet zulke lovende feedback als ik eerder had gehad. Ik merkte dat ik daarna best onzeker was en mezelf ineens een slechte presentator vond. Ondanks alle tools die ik inmiddels heb om goed met moeilijke emoties om te gaan, had ik dat gevoel nog niet helemaal van me af kunnen laten glijden. Ineens schoot er door me heen: “wat als ik die woorden voor mijn dochter nou eens tegen mezelf zou zeggen? “Je hoeft het niet altijd in een keer goed te doen. Het is juist belangrijk om fouten te maken, want daarvan leer je en word je beter.” Ik voelde mijn schouders direct ontspannen, want ik wist dat het waar was. En het voelde ook veel fijner.

Heb jij dat ook, dat je zelf je grootste criticus bent? Dat er vanuit gaat dat jouw overdracht maar matig ging omdat niemand reageerde? Blijf jij opmerkingen van je supervisor – die zelf al lang niet meer met je bezig is – herhalen in je hoofd? Of jezelf maar voor je voeten gooien dat je die labaanvraag bent vergeten te doen, terwijl de patiënt het helemaal niet erg vindt dat je hem nu pas verstuurd?

Het is een hele simpele techniek vanuit de cognitieve gedragstherapie: Stel je voor dat een lieve vriendin zou overkomen wat jou net overkwam? Wat zou je dan tegen haar zeggen?

Wil je het eens proberen? Ik ben benieuwd hoe het voor je werkt!

Oh, en mijn dochter? Die ontspande ook en is inmiddels heel wat levels verder. En daarnaast blijft ze mij vrolijk een spiegel voorhouden.